hoofdstad die nooit slaapt. Waar vrouwen boa’s en veren dragen. En hoeden met voiles. De rokken ruisen, de korsetten #voorschoot
Auteur: Luc Vandromme Page 10 of 42
het ophalen van haar neus en een van haar wenkbrauwen. Een signaal dat verachting betekent. Het komt uit Parijs. De Franse #voorschoot
Misschien kan ik het veroveren. Cabaretier. Een woord dat met platbodems is aangevoerd. Verder geeft ze geen uitleg. Behalve #voorschoot
aanvoeren. Mama heeft verteld dat er een kasteel staat. Met torens en meer dan duizend vensters. Later ga ik daar naar toe. #voorschoot
Zwevegemse en Avelgemse velden tot waar de Schelde stroomt. Een brede rivier waarop platbodems goederen uit Frankrijk #voorschoot
zijn beroep, cabaratier, wil ze niet gaan. Mijn fantasie galoppeert weg uit het beluik. Over de Kortrijkse lanen, langs de #voorschoot
handen wil ze zich niets herinneren. Alsof ze iets verzwijgt. Een scherpgetande steen die haar keel blokkeert. Verder dan #voorschoot
spinstervingers was daar niets van te merken. Over haar vader wil ze weinig kwijt. Behalve zijn donkere ogen en zijn gladde #voorschoot
Scholastica. Ze lacht wanneer ze Scholastica zegt. Scholastica Demerode. Een familienaam van adel. Aan haar #voorschoot 
woordjes. Ik ruik haar glanzende haren. Ze vertelt over Pierre en Jean-Baptist, haar oudere broers. En over haar moeder, #voorschoot