Luc Vandromme

oogverblindend. Haar schoonheid doet de harten wenen. Ongenaakbaar staat ze in het midden van het podium. In een jurk die op #voorschoot

en hun te grote koppen. Het hoogtepunt bestaat onveranderd uit de zangeres die met hese stem haar liefde bezingt. Ze is #voorschoot

elkaar. Ze hebben half volwassen stemmen die abnormaal schetteren, half man, half vrouw. Ik verafschuw hun kromme benen #voorschoot

boven hun heupen. Hun mond geverfd. Hun rokken onzedig boven de knieën. Jongleurs gooien kegels. Dwergen buitelen over #voorschoot

raken. Cabaret is dans. Theater met een rood doek dat openschuift. Knalpotten ontploffen en meisjes zwieren hun benen tot #voorschoot

maar ik ben gek op die malse, witte rondingen. Ik vlei me er graag tegen aan en ik weet dat ik er later verslaafd aan zal #voorschoot

glimmen en de snoeren worden aangehaald om de wellustige vormen tot hun recht te laten komen. Ik ben nog maar een snotaap, #voorschoot

hoofdstad die nooit slaapt. Waar vrouwen boa’s en veren dragen. En hoeden met voiles. De rokken ruisen, de korsetten #voorschoot

het ophalen van haar neus en een van haar wenkbrauwen. Een signaal dat verachting betekent. Het komt uit Parijs. De Franse #voorschoot

Misschien kan ik het veroveren. Cabaretier. Een woord dat met platbodems is aangevoerd. Verder geeft ze geen uitleg. Behalve #voorschoot