mijn mirakels. Elke maand komt Meneer Gaston langs. Die blijft voor het gordijn. Hij steekt zijn hand uit en mama legt er #voorschoot
Auteur: Luc Vandromme Page 16 of 42
Omgeven door een stralende lichtkrans. Het zou kunnen dat ik Jezus ben, maar dat moet later blijken. Ondertussen oefen ik #voorschoot
wonder dat ik er nog ben. Dat komt omdat ik een engeltje was. Een bolle baby met gouden haar. In witte doeken gewikkeld. #voorschoot
Een tafel en stoelen. Nu ben ik niet meer ziek. Op straat was ik altijd ziek. Hoesten. Diarree. Flauwvallen. Het is een #voorschoot
vooraf, zonder dat je er je spullen al hebt binnengebracht. Tante Juliennes geld heeft ons gered. Nu hebben we een gordijn. #voorschoot
Niemand heeft zo’n huis. We hebben geluk gehad. In een beluik is er zelden een kamer vrij. Je moet er voor betalen. Zelfs #voorschoot
buiten. Soms in een portaal van een kerk. Wanneer ik naar de Sint-Maartenskerk kijk, ben ik rijk. De toren krabt de wolken. #voorschoot
meekreeg in een tas. Niet veel. Net voldoende om niet te sterven van de honger. We leefden hier en daar, zegt mama. Soms #voorschoot
mogen ondervinden. Wat dit precies was, zal mama me vertellen. Tante Julienne moffelde geld tussen de kleren die mama #voorschoot
staven van het sleuren met tonnen. Onder zijn snor grijnsde iets gevaarlijks waar zelfs zijn vrouw bang van was. Dat had ze #voorschoot