Luc Vandromme

zo. Rond de natte kasseien, het opgeschoten gras, de twee buitentoiletten en de gemeenschappelijke pomp wonen geen vaders. #voorschoot

Zoals ik doe. Dan slaat ze geen arm rondom mij achter het gordijn. Ik mis geen vader. Mannen genoeg. In ons beluik is dat #voorschoot

haar buik. Ik geloof haar want ze blijft maar drinken. Tot de sissende vlammen doven en ze slaapt. Met opgetrokken knieën. #voorschoot

Over hun stampende voeten en haar soeplucht die het huis verpest. Dan brandt een koud vuur in haar ogen en iets heets in #voorschoot

zonder te rusten. Ze praat dan wel met Madame Dujardin van hier onder. Met een geslepen stem. Over haar jankende kinderen. #voorschoot

blijft het gordijn een week open. Dan is haar mond een groef en kunnen haar oren niet luisteren. Dan vliegen haar ogen rond #voorschoot

haar dot op ontrolt. Wanneer ik dit vraag, reageert ze niet altijd. Achter het gordijn steeds. Soms is ze ongelukkig. Dan #voorschoot

Naar glanzende haren en de geschenkjes die sommige van haar beste vrienden achterlaten. Ze heeft een prinsessenrug waar ze #voorschoot

ik dit niet weten. Met ons tweeën is het genoeg. Kinderen zijn er overal. Mama is lief en zacht. En mooi. Ze ruikt lekker. ‪#‎voorschoot‬

kind ben. Haar eerste en haar laatste. Wanneer ik vraag hoe dat komt, rollen er tranen uit haar mooie, bruine ogen. Dus wil ‪#‎voorschoot‬