Luc Vandromme

dozijn kinderen en evenveel gaten. Mama heeft maar een gat. ‘Er komen geen bij’, zegt ze. Dat komt omdat ik haar laatste #voorschoot

tussen haar afhangende mond kleeft. Met iedere baby verliest ze een tand, zegt mama. Dat klopt. De buurvrouwen hebben een ‪#‎voorschoot‬

de buik openscheurt en de buurvrouw hem er uit plukt. Direct is ze weer mager en hard. Met hoekige rimpels en haar dat #voorschoot

Andere zo vet dat ze uit hun voorschoot ploffen. Dat komt omdat er een baby achter steekt, zegt mama. Een baby groeit tot #voorschoot

dan de buurvrouwen met hun gaten tussen hun tanden en met hun vingers als ongewassen penen. Ze zijn mager, hoekig en hard. ‪#‎voorschoot‬

Anders zou ze het gordijn niet dichtschuiven. Kinderen grommen niet met mannen. Mama is mama. Het is goed dat ze jonger is #voorschoot

en ik me tegen mijn zin moest overgeven. ‘Een kind van een kind!’ Uit zijn neus kroop een groene slak. Mama is geen kind. #voorschoot

mama. Ze zeggen dat ze nog een kind is. Dat is wat Pierre in mijn gezicht smeet, toen hij zijn knieën op mijn armen plantte #voorschoot

naar Kortrijk? Ze zou alles vuil maken. Trouwens, hebben ze daar wel wegen in dat onderontwikkeld gat? Voor mij heet ze ‪#‎voorschoot‬

tussen de tanden. Daarom kan ze niet meer naar huis komen. Want hoe zou ze dat doen? Van daar diep, waar alles zwart is, ‪#‎voorschoot‬