Het parfumeriebedrijf Esther Rozier. Rechts: Angèle, de marketingverantwoordelijke. In het midden Thérèse, de algemeen directeur. Links: Hélène, de neus, zonder wie het bedrijf nooit zo’n hoge toppen kon scheren.
Auteur: Luc Vandromme Page 34 of 43
Antoine Vervoort, Vlaams kampioen vinkenimitatie.
‘Toe, papa, doe nog eens je tapdansnummer!’
‘Ja, toe!’
‘Maar ik heb het nog maar net gedaan?’
Sinds 1 september schrijf ik elke dag 1 haiku. Dit voor 100 dagen lang.
Ik weet niets over haiku’s. Behalve dat ze drie regels lang zijn.
De eerste bevat 5 lettergrepen. De tweede 7 en de derde 5.
Leuk.
Schenkel en rundstong.
Jagersgebraad met schnitzel.
Neem je saus er bij?
Mooi, mooi Heuvelland.
De Rode Berg is niet rood.
Hij is een heuvel.
Woensdagnamiddag.
Gras maaien, kindjes voeden.
Het is papa-tijd.
Mijn rechteroog prikt.
UV-licht brandt een blaasje.
Ik ben bang van kanker.
Ja, je leest het goed.
Haruki Murakami.
Ook ik ben verslaafd.
Een kar op het veld.
Ingepakte balen stro.
De zomer gaat dood.
Ik wil meer en meer.
Stilstaan is achteruitgaan.
Ik speel piano.
Een venster is een doorzichtige wand die de binnenkant van de buitenkant scheidt.
Gedurende 100 dagen fotografeer ik er 1 van.
Er zijn oneindig veel vensters!
Nog nooit TE gehoord?
Schande!
Mijn gedachten doen me beven.
Liever nog zou ik een dier onder mijn bed vinden.
Dan loop ik naar de gang en daar heen en weer.
Dat er niets meer is, dat is raar.
Soms heb ik gewone dromen.