Luc Vandromme

Gedurende 100 dagen wil ik koken. Lekker. Gezond. Variatie. Stress.

Voldaan!
Zie https://lucvandromme.be/100dagenfietsen/

Net een nieuw project gestart. Gedurende 100 dagen wil ik fietsen. De eerste dag 1 minuut. De tweede dag 2 minuten. De 100ste dag 100 minuten. Op de kaart teken ik mijn traject. Telkens geef ik het eindpunt aan. Op het eindpunt maak ik een panoramafoto. Ik hou een aantal parameters bij. Afstand. Gemiddelde snelheid. Luchtvochtigheid. Windrichting. Temperatuur… Ik ben razend enthousiast.

Lang geleden maakte ik van ALLES likeur. Simpelweg door er en ferme geut alcohol aan toe te voegen. Leuk.

Moeders met een kind.
Willen met de school stoppen.
Leren is een berg.

Steentje bijdragen.
Ik ben ook een nieuwe man.
Puree, prei en vis.

Een moskeebezoek.
Vijf zuilen en een imam.
Zeg, waar ligt Mekka?

De baas is een gek.
Een Gestapo en een Stalin.
Macht is sluipend gif.

Rokje en laarzen.
Meisjes zijn soms dametjes.
Schepper, Gij zijt Cool.

Kruip nooit door een gat.
Dat kleiner is dan je hoofd.
Baby weet dat niet.

De wolken jagen.
De trots valt uit de kruinen.
Het bos denkt in herfst.

De Beatles zingen
mijn jeugd op de radio.
Ik wil ook groupies.

Armen in de lucht.
Plezierig ballen gooien.
Bejaard zijn is triest.

Skiën is vrijheid.
Jodelen in de bergen.
Tot je je been kraakt.

Sinds 1 september schrijf ik elke dag 1 haiku. Dit voor 100 dagen lang.
Ik weet niets over haiku’s. Behalve dat ze drie regels lang zijn.
De eerste bevat 5 lettergrepen. De tweede 7 en de derde 5.
Leuk.

Schenkel en rundstong.
Jagersgebraad met schnitzel.
Neem je saus er bij?

Mooi, mooi Heuvelland.
De Rode Berg is niet rood.
Hij is een heuvel.

Woensdagnamiddag.
Gras maaien, kindjes voeden.
Het is papa-tijd.

Mijn rechteroog prikt.
UV-licht brandt een blaasje.
Ik ben bang van kanker.

Ja, je leest het goed.
Haruki Murakami.
Ook ik ben verslaafd.

Een kar op het veld.
Ingepakte balen stro.
De zomer gaat dood.

Ik wil meer en meer.
Stilstaan is achteruitgaan.
Ik speel piano.

Een venster is een doorzichtige wand die de binnenkant van de buitenkant scheidt.
Gedurende 100 dagen fotografeer ik er 1 van.

Er zijn oneindig veel vensters!

Ongelofelijk hoeveel papier een mens zo verzamelt per dag.
Gedurende honderd dagen maak ik pakketjes.
Op het bovenste blad omcirkel ik een woord dat me opvalt. Leuk.

Gelukkig is dit vies gedoe afgelopen.
Nochtans was het geel niet te evenaren.