zijn beroep, cabaratier, wil ze niet gaan. Mijn fantasie galoppeert weg uit het beluik. Over de Kortrijkse lanen, langs de #voorschoot
Page 11 of 43
handen wil ze zich niets herinneren. Alsof ze iets verzwijgt. Een scherpgetande steen die haar keel blokkeert. Verder dan #voorschoot
spinstervingers was daar niets van te merken. Over haar vader wil ze weinig kwijt. Behalve zijn donkere ogen en zijn gladde #voorschoot
Scholastica. Ze lacht wanneer ze Scholastica zegt. Scholastica Demerode. Een familienaam van adel. Aan haar #voorschoot 
woordjes. Ik ruik haar glanzende haren. Ze vertelt over Pierre en Jean-Baptist, haar oudere broers. En over haar moeder, #voorschoot
Pierre. Ik vraag mama of ze over haar kinderjaren wil vertellen. Dan neemt ze me op haar schoot en fluistert ze warme #voorschoot
snorren en voormoeders met brave blikken en kapjes op het zedige haar. Tin. Koper. Stoelen met biezen. ‘Dwaas!’ doet #voorschoot
fazanten. Zomerse boerentaferelen en huisjes waarrond beekjes klateren. Tegen de schouw portretten van voorvaders met #voorschoot
met op de meest in het oog springende plaatsen schilderijen in vergulde kaders. Stillevens met geschoten hazen en #voorschoot
Ik zie licht en een gloeiende kachel. Dure, in de was gezette meubelen met kanten onderleggers. Aan de muren een stevig behang #voorschoot